مقاله تجربه دینی و گوهر‌انگاری آن از منظر غزالی و ویلیام جیمز

مقاله تجربه دینی و گوهر‌انگاری آن از منظر غزالی و ویلیام جیمز

دانلود مقاله تجربه دینی و گوهر‌انگاری آن از منظر غزالی و ویلیام جیمز

در قالب Word و در ۵۰ صفحه، قابل ویرایش، شامل:

چکیده

Abstract

طرح مسئله

چیستی تجربه دینی

پیشینه تجربه دینی

انواع تجربه دینی

تجربه دینی از منظر جیمز

ویژگی‌های تجربه دینی از نظر جیمز

عرفان و حالات عرفانی از نظر جیمز

تجربه عرفانی در نگاه غزالی

تفاوت تجربه دینی و تجربه عرفانی

مطالعه تطبیقی  (Comparative Study)

گوهرانگاری تجربه دینی

نتیجه‌گیری

منابع

چکیده

تجربه دینی، یکی از مهم‌ترین مسائل دین‌پژوهی در سده‌های اخیر است. در باب این مسئله، ویلیام جیمز دین را تأثیرات، احساسات و رویداد‌هایی می‌داند که برای هر انسانی در عالم تنهایی رخ می‌‌دهد و احساسات را مقوم ذاتی دین می‌داند. از دیدگاه او، تجربه دینی گوهر دین است؛ به این معنا که حقیقت دین، احساسات و عواطفی است که در انسان، هنگام رویارویی با حقیقت غایی پدید می‌آید و امور دیگر مانند عقاید، اعمال و مناسک، مؤخر از این تجربه‌اند.

«گوهر‌انگاری تجربه دینی» یکی از رویکرد‌های تجربه دینی است که ابعاد مختلف دین را به یک بعد فرو کاسته است و تجربه دینی را به‌عنوان گوهر دین معرفی کرده است. ازسوی‌دیگر، در جهان اسلام، غزالی نیز معتقد است: هدف نهایی دین، ادراک و تجربه حقیقت غایی مقدس است که با اعمال صالح، عبادت، زهد و پارسایی به دست می‌آید.

از نظر او، یگانه راه رسیدن به این حقیقت مقدس، شریعت است. این دو دیدگاه را می‌توان ‌از جهت‌های مختلف مطالعه تطبیقی کرد: وصف‌ناپذیری تجربه دینی، تفاوت در منشأ اکتساب، مشکل دور در نظریه ویلیام جیمز و گوهر‌انگاری که جیمز قائل به آن است و می‌توان با تفسیری دیگر، غزالی را نیز به آن معتقد دانست.

طرح مسئله

تجربه دینی رهیافتی است که پیشگامان طرح آن متفکران غربی هستند که برجسته‌ترین آنان شلایر ماخر است. در تعریف تجربه دینی می‌توان گفت: «تجربه‌ای است که فاعل تجربه، آن را دینی می‌فهمد». براین‌اساس، فاعل تجربه، متعلق تجربه را موجود یا حضوری مافوق طبیعی می‌داند؛ یعنی خداوند یا تجلی خداوند در یک فعل؛ یا اینکه آن را موجودی می‌داند که به خداوند مربوط است (پراود فوت، 1377: 24 و 23).