تحقیق اجتماع امر و نهی

مقاله اجتماع امر و نهی

دانلود تحقیق اجتماع امر و نهی

در قالب Word و در 15 صفحه، قابل ویرایش، شامل:

اجتماع امر و نهی

قید اجتماع: منظور از اجتماع امر و نهی چیست؟

مقدمه

قید مندوحه

تفاوت میان تعارض، تزاحم و اجتماع

نتیجه‌گیری

منابع

اجتماع امر و نهی

تحقیق اجتماع امر و نهی

اختلاف کردند اصولیون از قدیم در این که شأن چنین است آیا جایز است اجتماع امر و نهی در فعل واحد یا جایز نیست؟

رفته‌اند به سوی جواز بیشتر اشاعره و تعدادی از اصحاب ما که اولین این اصحاب فضل بن شاذان و بر همین مطلب شده‌اند، جماعتی از محققین متأخر و رفته‌اند به سوی امتناع بیشتر معتزلیون و اصحاب ما. گویا مسئله در آن چه که شکار می‌شود از عنوان این مسئله از ابحاث بی‌ارزش است؛ زیرا ممکن نیست ما تصور کنیم نزاع را در امکان اجتماع امر و نهی در فعل واحد، حتی اگر قائل به عدم امتناع تکلیف به محال هم شویم؛ همان طوری که اشاعره، تکلیف به محال می‌کردند؛ چون تکلیف این جا خودش محال است و آن تکلیفی که محال است، امر و نهی به شیء واحد است؛ پس چگونه این نزاع از این قوم، صحیح است؟ معنایش چیست؟

جواب

این تعبیر به اجتماع امر و نهی از فریبنده‌ترین عناوین است؛ پس ناچاریم از این که این بحث را توضیح بدهیم و مقصود از این بحث را روشن کنیم، کلمات وارد شده در این بحث را توضیح بدهیم. 1- اجتماع 2- واحد 3- جواز.

1- اجتماع: مقصود از اجتماع، برخورد اتفاقی بین مأموربه منهی عنه در شیء واحد. این فرض نمی‌شود، مگر جایی که فرض کنیم تعلق امر به عنوان و تعلق نهی به عنوانی دیگر، لکن گاهی اتفاق می‌افتد، ولی به صورت نادر این که دو عنوان در شیء واحد همدیگر را ملاقات کنند و جمع شوند در عنوان واحد. در این هنگام، امر و نهی همدیگر را ملاقات می‌کنند؛ لکن این اجتماع و التقاء بین دو عنوان بر دو نحو و صورت است:

1- اجتماع موردی؛ یعنی این جا یک فعل نیست که مطابق با هر یک از عنوان باشد؛ بلکه این جا دو فعل مقارن و مجاور هم در وقت واحد هستند که یکی از این دو تا می‌باشد، مطابق بر عنوان واجب و یکی دیگر مطابق بر عنوان حرام می‌باشد؛ مثل نگاه کردن بر بیگانه در وسط نماز؛ پس نگاه کردن نمی‌باشد، مطابق عنوان نماز و نماز هم مطابق عنوان نگاه به بیگانه نمی‌باشد؛ پس مثل این اجتماع موردی احدی قائل به امتناعش نمی‌باشند. این اجتماع مردی داخل در مسئله‌ی اجتماع نیست؛ پس اگر مکلف جمع کرد، بین این دو را به این که نگاه کرد به بیگانه در وسط نماز هم عصیان کرده و هم اطاعت کرده در آن واحد و نمازش هم فاسد نمی‌شود؛ چون این‌ها دو امر هستند، به خاطر همین نمازش، باطل نیست.