مقاله ماهیت سازوکار حل و فصل اختلافات برجام

مقاله ماهیت سازوکار حل و فصل اختلافات برجام

دانلود مقاله ماهیت سازوکار حل و فصل اختلافات برجام

در قالب Word و در 34 صفحه، قابل ویرایش، شامل:

چکیده

مقدمه

نگاهی به مفاد برجام و قطعنامه 2231

بندهای 36 و 37 برجام

1- ترتیبات حل و فصل اختلافات

2- وضعیت پای‌بندی طرفین به تعهدات

ارتباط میان سازوکار حل و فصل اختلافات برجام با آیین عدم‌پای‌بندی

1- مفهوم آیین عدم‌پای‌بندی و مقایسه آن با سازوکارهای سنتی حل و فصل اختلافات

2- آیین عدم‌پای‌بندی در چارچوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی

3- وجوه اشتراک و افتراق سازوکار حل و فصل اختلافات برجام و آیین عدم‌پای‌بندی

نتیجه‌گیری

منابع

چکیده

با انعقاد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در 14 جولای 2015، بین ایران و گروه 1+5، اختلاف هسته‌ای ایران بعد از نزدیک به 13 سال پایان پذیرفت. بلافاصله پس از این اتفاق، شورای امنیت قطعنامه 2231 را در تأیید مفاد برجام به تصویب رساند. این سند که تمامی تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل و همچنین تحریم‌های چندجانبه و ملی (اتحادیه اروپا و آمریکا) مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران را لغو کرده، در بندهای 36 و 37 خود، سازوکار حل و فصل اختلافات و رسیدگی به نگرانی‌ها و ادعای عدم‌پای‌بندی اعضا به تعهداتشان را پیش‌بینی کرده است.

این سازوکار از جهات بسیاری، متفاوت از شیوه‌های سنتی حل و فصل اختلافات (حقوقی و سیاسی) بوده و به‌عنوان یک شیوه بدیع و ابتکاری، دارای وجوه مشابهت با «آیین عدم‌پای‌بندی» است. این مقاله مبتنی بر روش توصیفی – تحلیلی، ضمن اشاره اجمالی به محتوای برجام و قطعنامه 2231، به‌تفصیل و به‌دقت به تبیین ماهیت سازوکار حل و فصل اختلافات برجام می‌پردازد.

مقدمه

ادعای گروهک منافقان در سال 2002 مبنی بر انجام یک سری فعالیت‌های هسته‌ای توسط ایران در اصفهان، نطنز و اراک و به دنبال آن، تأیید این فعالیت‌ها توسط آژانس، نقطه آغاز اختلاف هسته‌ای ایران بود. در جریان بررسی پرونده هسته‌ای در شورای حکام آژانس، 9 قطعنامه علیه ایران صادر شد که در نهایت به موجب قطعنامه 4 فوریه 2006، پرونده هسته‌ای به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع داده شد.

همزمان با تلاش آژانس و شورای امنیت برای حل و فصل نهایی پرونده هسته‌ای، ایران نیز با گروهی تحت عنوان «5+1» (آمریکا، فرانسه، انگلیس، چین، روسیه و آلمان)، مذاکراتی را با هدف مختومه نمودن پرونده آغاز کرد تا این‌که سرانجام طرفین در 14 جولای 2015 توافقی با عنوان «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) را منعقد کردند.