مقاله کاربرد دی‌اکسید کربن فوق بحرانی در استخراج و تصفیه روغن‌های گیاهی

مقاله کاربرد دی‌اکسید کربن فوق بحرانی در استخراج و تصفیه روغن‌های گیاهی

دانلود مقاله کاربرد دی‌اکسید کربن فوق بحرانی در استخراج و تصفیه روغن‌های گیاهی

در قالب Word و در 22 صفحه، قابل ویرایش، شامل:

چکیده

مقدمه

سیال فوق بحرانی

روش عملیاتی فرایند

شکل 1- مراحل استخراج با سیال فوق بحرانی (6)

روش‌های رایج استخراج روغن

شکل 2- مزایای استخراج با سیال فوق بحرانی

شکل 3- انواع کاربردهای دی‌اکسید کربن در صنعت روغن

شکل 4- کاربرد و شرایط عملیاتی استخراج و تصفیه روغن با دی‌اکسید کربن فوق بحرانی

تصفیه و بی‌بو کردن روغن‌های گیاهی

روغن پالم

روغن زیتون

استخراج روغن از دانه‌های روغنی

روغن آفتاب‌گردان

روغن سویا

روغن جوانه ذرت

روغن پوست زیتون (Husk olive)

روغن هسته انگور (Grape seed oil)

روغن سبوس برنج (Rice bran oil)

سایر دانه‌های روغنی

نتیجه‌گیری

References

Abstract

چکیده

قیمت بالای حلال‌های آلی، قوانین زیست‌محیطی و افزایش نیاز به محصولات دارای ارزش افزوده و فراخالص در صنایع غذایی و دارویی، باعث توسعه‌ی تکنولوژی‌های جدید و سالم برای فراوری محصولات غذایی شده است. در سال‌های اخیر، استفاده از دی‌اکسید کربن فوق بحرانی به جای روش‌های مرسوم (نظیر استخراج با حلال آلی هگزان و روش فشردن مکانیکی) در استخراج روغن‌ها و مواد دیگر مورد توجه قرار گرفته است؛ زیرا اطلاعات مربوط به خطرات ایمنی و زیست‌محیطی استفاده از حلال‌های آلی در فراوری غذا در حال افزایش است.

مطالعات نشان می‌دهند که احتمال آلودگی فراورده‌ی نهایی با این نوع حلال‌ها وجود دارد؛ بنابراین، صنعت غذا همواره در جست‌وجوی فناوری‌های جدید جداسازی به منظور استفاده از ترکیبات طبیعی با خلوص بالاتر و در نتیجه، تولید محصولات سالم و باکیفیت است. با وجود پیشینه استفاده از سیالات فوق بحرانی در بسیاری از تحقیقات، کاربرد تجاری آن پیشرفت اندکی داشته است. این موضوع می‌تواند به دلیل هزینه بالای سرمایه‌گذاری و نیاز به تجهیزات مقاوم به فشار بالا باشد که این هزینه می‌تواند با گذشت زمان و تولید محصولات باکیفیت جبران شود.

 مقدمه

تحقیقات نشان می‌دهند استخراج روغن‌های نباتی با استفاده از دی‌اکسید کربن فوق بحرانی (Supercritical CO2) به عنوان روش جایگزین فشردن مکانیکی و استخراج مستقیم با حلال پیشنهاد شده است.

استخراج با حلال به عنوان یک فرایند صنعتی در اروپا از حدود سال 1870 آغاز شد و در حال حاضر تقریباً تمام کارخانجات روغن‌کشی دنیا از حلال تجاری هگزان برای استخراج استفاده می‌کنند. امروزه به طور گسترده، حلال هگزان در فراوری دانه‌های روغنی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما به دلایلی نظیر آتش‌زا بودن، سمیت بالا، کمیاب بودن، قیمت زیاد و افت قابل توجه آن در طول فرایند و نیز تجزیه ترکیبات حساس به حرارت در مرحله حلال زدایی و هزینه بالای این مرحله، نیاز به روش‌های ایمن و جدید مانند استخراج با سیال فوق بحرانی (Supercritical Fluid Extraction) الزامی است (2، 3).