تحقیق علل پرخاشگری، بددهنی و عصبانیت در کودکان
دانلود تحقیق علل پرخاشگری، بددهنی و عصبانیت در کودکان
در قالب Word و در ۳۹ صفحه، قابل ویرایش، شامل:
فصل اول
چکیده
مقدمه
پرخاشگری
تغییرات رشدی
ثبات پرخاشگری
ادراک مقاصد دیگران و رفتار پرخاشگرانه
تفاوت‌های جنسیتی
الگوی خانواده و پرخاشگری
نحوه کنترل عصبانیت در کودکان
خصیصه‌های ذاتی
مراحل رشد
جنسیت
زندگی خانوادگی
فصل دوم
با کودکان پرخاشگر چگونه رفتار کنیم؟
انواع پرخاشگری
علل خشونت و پرخاشگری در کودکان
درمان پرخاشگری در کودکان
الگوهای پرخاشگری در کودکان
چرا فرزندم با خشونت رفتار می‌کند
فصل سوم
پیشگیری و درمان
کودکان و خشونت در تلویزیون
بازی‌های خشن موجب پرخاشگری کودکان می‌شود
کودکان ناسزاگو
علت‌ها
راه‌حل‌ها
بددهنی کودکان
بددهنی به صورت علامتی از یک اختلال سلوک
بددهنی در عقب‌افتادگی عقلانی
در چه صورت باید به پزشک مراجعه نمود؟
نتیجه‌گیری
منابع
چکیده
روان‌شناسانی که اعتقادات نظری متفاوتی دارند در مورد چگونگی تعریف پرخاشگری اساساً با هم توافق ندارند. موضوع اصلی این است که آیا باید پرخاشگری را بر اساس پیامدهای قابل دیدن آن تعریف کنیم یا براساس مقاصد شخصی که آن را نشان می‌دهد. پرخاشگری وسیله‌ای رفتاری است در جهت رسیدن به هدفی؛ پرخاشگری خصمانه رفتاری است در جهت آسیب رساندن به دیگران، بیشتر پرخاشگری‌های بین کودکان کوچک از نوع وسیله‌ای است. این نوع پرخاشگری به خاطر متعلقات است.
کودکان از یکدیگر اسباب‌بازی می‌قاپند، یکدیگر را هل می‌دهند تا به اسباب‌بازی که می‌خواهند بازی کنند دست یابند. به ندرت اتفاق می‌افتد که کودکان بخواهند به کسی آسیب برسانند یا از روی عصبانیت دست به پرخاشگری بزنند. کودکان در ۱۲ ماهگی وقتی با هم هستند شروع به ابراز رفتار پرخاشگرانه وسیله‌ای می‌کنند. یعنی رفتار پرخاشگرانه آنان غالباً به خاطر اسباب‌بازی و متعلقات دیگر است و در ارتباط با همسالان ابراز می‌شود. هرچند که سطح پرخاشگری کودکان از موقعیتی به موقعیت دیگر فرق می‌کند، ولی کودکان از لحاظ تداوم رفتار پرخاشگرانه در طول زمان با هم فرق دارند.
کودکانی که در سال‌های اولیه به شدت پرخاشگرند به احتمال زیاد در جوانی و بزرگسالی هم پرخاشگر خواهند بود و کودکانی که پرخاشگر نیستند به احتمال زیاد در بزرگسالی هم پرخاشگر نخواهند بود. به طور کلی، پسرها خشم خود را راحت‌تر از دخترها ابراز می‌کنند و شاید یک توجیه فرهنگی برای آن وجود داشته باشد.
به احتمال زیاد والدین و مربیان از پسرها فوران خشم را انتظار دارند و از آن چشم‌پوشی می‌کنند در صورتی که گریه رنجورانه یک دختر عصبانی مورد قبول آن‌هاست. اما کودکان در هر دو جنس نیاز به یادگیری کنترل خشم دارند. به طور کلی خشونت و پرخاشگری بیشتر عامل بیرونی دارد و فقط در موارد خاص به علل درونی مربوط می‌شود. والدین در درجه اول، بایستی محرک‌های محیطی را که باعث تحریک خشم و ایجاد خشونت در فرزندشان می‌شود شناسایی و سپس برای رفع آن به کمک روان شناسان و متخصصان اقدام نمایند.
دیدگاه‌ها (0)
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.